Trentemoller – Lost

Jeszcze nie tak dawno, bo wiosną tego roku Trentemoller zaserwował nam fantastyczną i dobrze przyjętą koncertówkę z Kopenhagi. Nie minęło nawet pół roku, a nowy longplay duńskiego producenta wychodzi z tłoczni.

Mimi Parker, wokalistka zespołu LOW, otwiera trzeci studyjny album Trentemollera. „The Dream” to utwór, od którego nie dowiadujemy się jeszcze zbyt wiele. Jego stonowany i powolny wydźwięk zostanie zakłócony dopiero na tracku nr 2. To właśnie na „Gravity” zazębiają się znaki rozpoznawcze Trentemollera – szaleństwo w łączeniu partii żywych oraz wygenerowanych cyfrowo instrumentów.

Instrumentalny „Still on Fire” to jeszcze większy rozpęd na albumie „Lost”. Sample Trentemollera dawno nie były tak mroczne. Czyżby większy ukłon w stronę trip hopu? „Candy Tongue”, będący jednym z singli, jakoś do mnie nie przemawia. Siedmiominutowy „Trails” to szorstki i poplątany instrumental okraszony brudnymi partiami gitarowymi, które gdzieś w ostateczności giną, a na pierwszym planie osadzają się dźwięki z gier komputerowych rodem z lat 80-tych ubiegłego wieku. Równie szybki „River of Life” to jedna z najciekawszych pozycji na albumie. Jest to kolejny utwór, który tak pozytywnie zaskakuje swoją przewrotnością. Wokaliści zespołu Ghost Society, cieplejszy charakter utworu i bogactwo dźwięków nadają mu uroku i mocy.

Najspokojniejszy moment albumu – utwór „Come Undone” wykonywany przez Kazu Makino urzekł mnie najbardziej. To delikatna elektroniczna ballada, która spełnia dwie na pozór sprzeczne role – koi, a zarazem wprowadza w zagubienie. Najbardziej odstający od reszty „Constantinople” to szalony pościg zupełnie innych sampli poskładanych w bardzo charakterystyczny, rytmiczny sposób.

Na nowym albumie na próżno szukać muzycznego przewrotu i milowych zmian. Prawda jest jednak taka, że taki przewrót nie był tutaj potrzebny. Artysta pozostał przy swoim bardzo charakterystycznym i ciągle świeżym muzycznym wizerunku, który został poddany kosmetycznym, ale trafnym modyfikacjom. Świetnym posunięciem okazało się również zaproszenie do współpracy wielu zdolnych wokalistów. Wszystko to czyni „Lost” albumem bardzo dobrym i równym.