Rezydent berlińskiego Club der Visionäre, Sander Baan, w Poznaniu – WYWIAD

Holender Sander Baan zaczynał swoją muzyczną działalność chyba w idealnym momencie – około 1989 roku, kiedy rewolucja związana z muzyką house i techno wisiała w powietrzu. Początkowo kultywując i popularyzując muzykę w rodzinnej Hadze, rozpoczął cykl imprez Phonocult, który w niedługim czasie przekształcił się w label o tej samej nazwie. W tym samym czasie po raz pierwszy przejął stery Club der Visionäre i tak zaczęła się wieloletnia miłość z małym klubem nad Szprewą, która trwa do dziś. Obecnie trudno wyobrazić sobie funkcjonowanie tego miejsca bez dwóch kultowych już cyklów Sandera – Rotate oraz Die Holländer.

Liczymy, że Sander przywieje do Poznania atmosferę Wizjonerów, ale zanim to nastąpi, Holender odpowiedział na kilka naszych pytań.

Właściwie to moja droga zaczęła się wcześniej, bo już od 1989 r. w Goudzie, gdzie się urodziłem. W 2002 r. przeniosłem się właśnie do Hagi i zacząłem tam grać, a w końcu organizować imprezy w mieście i na tamtejszej plaży.

Kombinacja ich obu, ale zawsze house był mi bliższy.

To się wydarzyło właśnie po przeprowadzce do Hagi, w 2002 r.

Każdego roku do Berlina przyjeżdża coraz więcej turystów, ponieważ to miasto staje się coraz popularniejsze i uznawane za najlepszą stolicę na świecie, jeśli chodzi o muzykę elektroniczną. Wpływa to na kluby, ale nie tylko w zły sposób. Cały czas możesz poczuć tę samą energię co dziesięć lat temu, tylko z większą ilością ludzi. Podejrzewam, że niektórzy wolą bardziej intymne, mniejsze imprezy, gdzie publika jest mniej liczna. Więcej ludzi to także wyższe ceny na barze i wejścia. Teraz Berlin jest moją codziennością, ponieważ tu żyję i przyzwyczaiłem się do tego co mnie otacza, dlatego porównywanie tego z przyjeżdżaniem tu na weekend, co miało miejsce 10 lat temu, nie jest zbyt sensowne.

Dwanaście lat temu odwiedziłem Berlin po raz pierwszy i podczas tych dni wiele razy       kończyłem w Club der Visionäre (którego wcześniej nie znałem) po imprezach w innych klubach. Poznałem wtedy mnóstwo ludzi, w tym właściciela. Rok później zrobiłem tam pierwszą trwającą 48-godzin i zakończoną na łódce imprezę z bardzo holenderskim line up’em. Ten weekend pozostanie wyryty w mojej pamięci przez resztę mojego życia. Po tym wydarzeniu wspólne granie z Makcim i Just Pete stały się coroczną tradycją, a w efekcie dotarło to do punktu, w którym jesteśmy teraz.

Nie jestem jakoś specjalnie zaangażowany w to co dzieje się na Ibizie, dlatego trudno mi odpowiedzieć na to pytanie. To skandal, że imprezy na plaży nie mogą dalej się odbywać, ale tINI znalazła świetną alternatywę w klubie Underground. Jak do tej pory jest to moja ulubiona miejscówka na wyspie, a granie tam sprawia mi wielką radość.

Płyty kupuję od 1989 roku, więc zdążyłem już zbudować niezłą kolekcję przez te wszystkie lata. Teraz kupuję wszędzie – Discogs, sklepy w Berlinie i zagranicą. Decyduję się na płyty, na których zawarta jest po prostu dobra muzyka. Zawsze szukam podobnej energii i atmosfery w utworach, a styl jest dla mnie mniej istotny.

Tak! Przez ostatnie lata byłem bardzo zaangażowany w “próby” tworzenia muzyki i zainwestowałem sporo pieniędzy w sprzęt, aż w końcu dotarłem do punktu, kiedy jestem zadowolony z tego co tworzę. Jedno wydawnictwo ukaże się nakładem zaprzyjaźnionego hiszpańskiego labelu na przełomie stycznia i lutego, a kolejne są w planach. Byłoby świetnie gdyby w 2017 roku ukazały się 3-4 EP-ki.

Trudno jest mi wymienić tylko kilku, bo jest ich naprawdę wielu.

Najlepszym soundtrackiem do zasypiania jest CISZA! Aha i ja nie zasypiam w klubach!